بررسی جوش پذیری اتصال چند پاسه محیطی در لوله فولادی ترمومکانیکال

اطمینان از یکپارچگی اتصالات جوشی (از نوع محیطی یا سر به سر) در صنعت انتقال گاز طبیعی بوسیله لوله های قطور فولادی مستلزم تعیین تجربی خصوصیات فولاد پایه و ویژگی های درز جوش بوسیله آزمون های مخرب و غیر مخرب می باشد. در این مقاله خصوصیات جوش چند پاسه محیطی، ناحیه متاثر از حرارت و فلز پایه در لوله فولادی از نوع درز جوش مارپیچ (با قطر خارجی 56 و ضخامت دیواره 0.780 اینچ) به منظور مشخصه سازی خواص متالورژیکی و مکانیکی فولاد به وسیله آزمایش های کوانتومتری، متالوگرافی، کشش، ضربه و سختی سنجی مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر حاصل از آزمون متالوگرافی نشان می دهد که نواحی مختلف جوش از نظر فاز و ریز ساختار کاملا با هم متفاوت می باشند. وجود ترکیب شیمیایی متفاوت در پاس های مختلف و فازهای سخت همچون مارتنزیت (که نتیجه عملیات حرارتی غیر کنترل شده می باشد) اثر قابل توجهی بر خواص مکانیکی درز جوش و منطقه متاثر از حرارت آن دارد. نتایج آزمون سختی سنجی کمترین و بیشترین میزان سختی را به ترتیب در منطقه متاثر از حرارت و مرکز منطقه درز جوش محیطی (که کمترین سطح انرژی شارپی را نیز دارا می باشد) ارزیابی می نماید.